Neste capitulo,a istoria sera feita en galego.Ante todo pedir perdon polos erros gramaticais(por acentos e imposible) e tamen a xente de fora da "terrinha", pero un esquece a lingua e a morrinha puxa con forza!
A cousa rematara saindo das terras do Franco de ollos rasgados,e dicir Myanmar."Ataloghinho entao!"
A cousa foi moi divertida,encontramonos coa primeira paisana da terra,de Santiajo.Lojo,uns jrolos de producto nacional e o mais importante...a musica....e o ambiente...
Festival Reagge de Pai.
Non hai tempo para contar toda-las istorias,pero moi parecidas as que pasan na Jalisia.Conheces xentinha,falas un "pouquinho" e seghes o caminho.Aghora toca relaxacion e escapar pro monte,pro medio da nada.Nesta momento,os recollidos somos nos.Unha parellinha de Mataro recolleunos da vagueza de Pai e sacoaunos para veres mais mundo,Cago en tot!Moltes gracinhas!!!As presentacions... un home con decision,aptitude e un par...de boas razons pra rir de seguido,Pau e lojo estaba unha "princesa",pero non das de castelo,senon das que son do pobo e lle gusta olla-lo mundo a pe de mochila,Laura.
Tinhan tanto peligro,que sempre levaban un tipo discreto nas costas..jajajaja!!!
Como marca a experiencia,primeiro ollar o redor e asegura-lo terreo...
Posto fronteirizo(Tailandia-Myanmar)
Pero de supeto...me cagho no mundo,os charlies vixiando os foraneos de ollos sen rasgar!
Mellor...deixamo-los de lado e facemos unha fotinho,todos xuntinhos,a por se juapos,quietinhos...vai!
E claro,con estes caretos...hai quen se queda abraiado...
A ultima personaxe,non pode dicir muito,pero como cheiramos eiqui todos por ighual...O mellor sera ir a nosa casinha e darse unha auga por riba...
Jajajjajaja...seria xa o carallo vivir nesta chocinha!Estas discretinhas casinhas son as dos monxinhos de laranxa,q son do mais xentis e tamen che viven en buratos de pedra e fanche bendicions de balde...
Haiche moi bo rollito en Mae Hong Son,tanto polo lugar como pola companhia.Despedimonos de July(Notre leger de voyage),de colombia(muy linda) y de Suiza(muy fria) e pra diante segue a bandallada catalano-galega,facendo millas e pondo rumbo este,hai barreira natural q nos separa do seguinte obxetivo:Laos e a barreira e o Mekong.Primeiro deixamos pasar a Martin Sheen e a sua tripulacion,soa de fondo..."I can't get no...satisfaction"
O Mekong(Tailandia-Laos)
O primeiro...situarse....e o sejundo cambiar uns cantos dolares por moeda local,daslle un billetes dos verdes e eles danche un feixe,mais ou menos asi...
Deixamonos de tonterias e imos ver o que de verdade e Laos,comezamos polos productos da terra...
O bambu,cheinho de arros doce...
A suas "filloas de sangue" de bufalo..ummm!Cheira que arrecende...pero tamen haiche cousinhas mais sobrosas...
cruxen mais cas patacas de bolsa...
Pero iso si,xa para cousas serias,para os que dijan q todo e bonitinho e que nos mesmos tamen esquencemos,tamen hai muita merda e da q cheira...
Vran Azul
Pero tamen e mala sorte,cando decidimos faceres deporte,tes tan mala sorte,que nos convidan a unha boda,no medio da nada...MANDA KARALLO!!!
E debedes de saber q se non aceptas unha invitacion...parecelle a xente da parroquia moi mal...VIVAN OS NOIVOS!!!!
E venha,Lao Lao(augardente local) e baillar cos carallos estes...
video da boda.
Menos mal que foramos na bici,porque deixaronos pintadinhos de arriba a baixo.Por suposto o dia seghinte,encerradinhos e de careto longo...
Hai que fuxir,o lugar e moi pelijroso..."senhora,isto vai para o norte?"-"si meu fillo,vaiche!"
No norte,mais paseninha eche a cousa,volvemos a paixase e os paseos,percorrendo a natureza e falando cos locais...
Polo dia...corpo a cuberto,non vaia a ser q che inviten a outra boda....
Faceres vida de cabana,percorrer mercadinhos e fotos de postais...
Deixando atras pobos,Huay Xai,Luang Nam Tha,Muang Sing,Xieng Kok,como se queima un os pes e que durinho se fai separarse dos companhiros de fatiga...
Ciao parella Italo-portuguesa,ciao Laura e Alex...
E os incombustibles de Mataro,q non se gardan en dar e amosar,que nos enlairan com un pardal! Ai va!!! Amunt! Amunt! SEMPRE AMUNT!!!!(adicado con agarimo...gracinhas!)
video amunt
Me cajo na morrinha!!!
Que nunca esquencemos o numero q somos...
"Xefe....ajora toca para o sur...Arrinca e pisalle o zapato a rente do chan!!!
Xa levamos horinhas de bus de mais,estamos a quedar sen cu,o mellor sera facer unha paradinha e coller un barquinho e por suposto...disfrutar dun outeiro moi bonitinho.Imos mandarlle unha jaiteirada acorde a paixase...
Nong Khiaw
Despois de 6 horinhas de barquinha,de Nong khiaw,chegamos a Luang Prabang,unha cidade patrimonio da humanidade,da UNESCU,unha xoia colonial,unha cidade...da cal non vemos NADA!!!Isto esta infestado de turistas e moi caro,para seres sinceiros...tamos fartinhos de mosteiros e de faceres o tipico,visitas de rigor e facer fotos.Esta vez toca conhecer fauna humana e disfrutar da nosa guest house,que ten uns inquilinos hispano-falantes interesantes e 110 dez anos enriba da terra.
Ademais na nosa bonitinha guest house(a da foto de enriba),temos musica en directo...chamanlle o son da laranxa e soa asi...
laranxa mecanica.
Eiqui deixamola cousa polo momento,ajora imos pola capital(Vientiane) e baixando a modinho cara o sur,regresar a Tailandia e xuntarse de novo os 360...Bertinho...vai botandolle madeira a caldeira e manten a presion,vai arder-lo eixo,cajonomundo!!!
NORABOA OS TREZE CATORZEADORES POLO INMINENTE COMEZO DUN FESTIVAL E DUNHA ASOCIACION,QUE POR SEGURO DARA MUITO QUE FALAR...SORTE E ENVEXA!!!
E de parte do Manelson: TIRITITRI!!!!!
.......
Oiiiiiiiiii!!!!!! venha, outro videoagasallo...
este e de Myanmar...