PAISINHO A PAISINHO,FAISE O NOSO CAMINHO!

Neste capitulo,a istoria sera feita en galego.Ante todo pedir perdon polos erros gramaticais(por acentos e imposible) e tamen a xente de fora da "terrinha", pero un esquece a lingua e a morrinha puxa con forza!

A cousa rematara saindo das terras do Franco de ollos rasgados,e dicir Myanmar."Ataloghinho entao!"

Deixaramos unha festinha pendente,o Reagge Festival de PAI.Polo caminho fomos xuntando-nos unha pandilla de perdidinhos:Iso si, q falaran o castelan,primeiro foi o David de Suiza(Chiang Rai),q resultou danado e perdeu as ghafas na "dura loita".

O seguinte bandido e un londinense(Chiang Mai),un perfecto gentelman,por suposto...falaba o castelan.Chamanlle Vaughan(Pra nos quedase en Bond).

E pra comeza-la festa,primeiro,recoller forzas "na nosa casa",a que volvemos de novo.

PAI(Family Huts)

A semana pasou a modinho,facendo pouco ruido.Lojo chejou o escandalo,fin de ano chino e o festival...Imos alo!

Coas entradas na man(David,Mark,Nos)

A cousa foi moi divertida,encontramonos coa primeira paisana da terra,de Santiajo.Lojo,uns jrolos de producto nacional e o mais importante...a musica....e o ambiente...

Festival Reagge de Pai.

Non hai tempo para contar toda-las istorias,pero moi parecidas as que pasan na Jalisia.Conheces xentinha,falas un "pouquinho" e seghes o caminho.Aghora toca relaxacion e escapar pro monte,pro medio da nada.Nesta momento,os recollidos somos nos.Unha parellinha de Mataro recolleunos da vagueza de Pai e sacoaunos para veres mais mundo,Cago en tot!Moltes gracinhas!!!As presentacions... un home con decision,aptitude e un par...de boas razons pra rir de seguido,Pau e lojo estaba unha "princesa",pero non das de castelo,senon das que son do pobo e lle gusta olla-lo mundo a pe de mochila,Laura.

Tinhan tanto peligro,que sempre levaban un tipo discreto nas costas..jajajaja!!!

Pois venha...mochila as costas e a conhecer novas terras e manda carallo que terras,chamase Mae Hong Son e teno tudu,de primeiro...unha pocinha de auga choca,un aeroporto mais pequeno co de Vijo(ten merito) e unha cantidade boa de mosteiros,rutas de sendereismo e aire do bo.

Como marca a experiencia,primeiro ollar o redor e asegura-lo terreo...

Posto fronteirizo(Tailandia-Myanmar)

Pero de supeto...me cagho no mundo,os charlies vixiando os foraneos de ollos sen rasgar!

Mellor...deixamo-los de lado e facemos unha fotinho,todos xuntinhos,a por se juapos,quietinhos...vai!

E claro,con estes caretos...hai quen se queda abraiado...

A ultima personaxe,non pode dicir muito,pero como cheiramos eiqui todos por ighual...O mellor sera ir a nosa casinha e darse unha auga por riba...

Jajajjajaja...seria xa o carallo vivir nesta chocinha!Estas discretinhas casinhas son as dos monxinhos de laranxa,q son do mais xentis e tamen che viven en buratos de pedra e fanche bendicions de balde...

Haiche moi bo rollito en Mae Hong Son,tanto polo lugar como pola companhia.Despedimonos de July(Notre leger de voyage),de colombia(muy linda) y de Suiza(muy fria) e pra diante segue a bandallada catalano-galega,facendo millas e pondo rumbo este,hai barreira natural q nos separa do seguinte obxetivo:Laos e a barreira e o Mekong.Primeiro deixamos pasar a Martin Sheen e a sua tripulacion,soa de fondo..."I can't get no...satisfaction"

O Mekong(Tailandia-Laos)

O primeiro...situarse....e o sejundo cambiar uns cantos dolares por moeda local,daslle un billetes dos verdes e eles danche un feixe,mais ou menos asi...

Deixamonos de tonterias e imos ver o que de verdade e Laos,comezamos polos productos da terra...

O bambu,cheinho de arros doce...

A suas "filloas de sangue" de bufalo..ummm!Cheira que arrecende...pero tamen haiche cousinhas mais sobrosas...

cruxen mais cas patacas de bolsa...

Pero iso si,xa para cousas serias,para os que dijan q todo e bonitinho e que nos mesmos tamen esquencemos,tamen hai muita merda e da q cheira...

....a que xa non se fala polas terras de occidente,a gripe aviar.A modinho e sen proba-las ghalinhas e os seu derivados,eiqui,os rurais pensan q son malos espiritos e nos tamen o creemos,os espiritos da avaricia e a perdida de sentidinho pola terra,outro exemplo...

A verdade e que asusta,ver terreos inmensos de foresta desvastada e montons de madeira en camions rumbo a China,fodeuese o comunismo nestes lares.

Pero un continua a viaxe,recapacita,deixa os vicios,uns menos sans q outros e...

decide faceres actividades mais acordes coa natureza...

Vran Azul

















































Pero tamen e mala sorte,cando decidimos faceres deporte,tes tan mala sorte,que nos convidan a unha boda,no medio da nada...MANDA KARALLO!!!













E debedes de saber q se non aceptas unha invitacion...parecelle a xente da parroquia moi mal...VIVAN OS NOIVOS!!!!



































E venha,Lao Lao(augardente local) e baillar cos carallos estes...

























































video da boda.

















































Menos mal que foramos na bici,porque deixaronos pintadinhos de arriba a baixo.Por suposto o dia seghinte,encerradinhos e de careto longo...




































Hai que fuxir,o lugar e moi pelijroso..."senhora,isto vai para o norte?"-"si meu fillo,vaiche!"



















No norte,mais paseninha eche a cousa,volvemos a paixase e os paseos,percorrendo a natureza e falando cos locais...















































Polo dia...corpo a cuberto,non vaia a ser q che inviten a outra boda....
















Faceres vida de cabana,percorrer mercadinhos e fotos de postais...





























Deixando atras pobos,Huay Xai,Luang Nam Tha,Muang Sing,Xieng Kok,como se queima un os pes e que durinho se fai separarse dos companhiros de fatiga...














Ciao parella Italo-portuguesa,ciao Laura e Alex...












E os incombustibles de Mataro,q non se gardan en dar e amosar,que nos enlairan com un pardal! Ai va!!! Amunt! Amunt! SEMPRE AMUNT!!!!(adicado con agarimo...gracinhas!)










video amunt

Me cajo na morrinha!!!

Que nunca esquencemos o numero q somos...














"Xefe....ajora toca para o sur...Arrinca e pisalle o zapato a rente do chan!!!













Xa levamos horinhas de bus de mais,estamos a quedar sen cu,o mellor sera facer unha paradinha e coller un barquinho e por suposto...disfrutar dun outeiro moi bonitinho.Imos mandarlle unha jaiteirada acorde a paixase...





















Nong Khiaw





Despois de 6 horinhas de barquinha,de Nong khiaw,chegamos a Luang Prabang,unha cidade patrimonio da humanidade,da UNESCU,unha xoia colonial,unha cidade...da cal non vemos NADA!!!Isto esta infestado de turistas e moi caro,para seres sinceiros...tamos fartinhos de mosteiros e de faceres o tipico,visitas de rigor e facer fotos.Esta vez toca conhecer fauna humana e disfrutar da nosa guest house,que ten uns inquilinos hispano-falantes interesantes e 110 dez anos enriba da terra.

Ademais na nosa bonitinha guest house(a da foto de enriba),temos musica en directo...chamanlle o son da laranxa e soa asi...










laranxa mecanica.

Eiqui deixamola cousa polo momento,ajora imos pola capital(Vientiane) e baixando a modinho cara o sur,regresar a Tailandia e xuntarse de novo os 360...Bertinho...vai botandolle madeira a caldeira e manten a presion,vai arder-lo eixo,cajonomundo!!!

Volvo a pedir perdon,polas faltas gramaticais e pola falta dos acentos.



NORABOA OS TREZE CATORZEADORES POLO INMINENTE COMEZO DUN FESTIVAL E DUNHA ASOCIACION,QUE POR SEGURO DARA MUITO QUE FALAR...SORTE E ENVEXA!!!

E de parte do Manelson: TIRITITRI!!!!!

UNS BIKOS PRA ELAS E UNHA PATADA NOS COLLONS PRA ELES...SEMPRE AMUNT!!!








.......




Oiiiiiiiiii!!!!!! venha, outro videoagasallo...

este e de Myanmar...